برای استاد...

سلام استاد...

ما اومدیم بهتون سر بزنیم...

دیر رسیدید.استاد رفتن سفر...

سفر؟! استاد سفر بدون ما؟ سفر بدن خداحافظی؟ استاد سفر...

 

دارم هوای گریه

دارم هوای گریه

خدایا بهانه ای

قطار می رود

تو می روی

و ما نیز گاه می رود

و من چقدر ساده ام

که سالهای سال

در انتظار تو

کنار این قطار رفته

ایستاده ام

و همچنان

به نرده های ایستگاه رفته

تکیه داده ام...

 

ز گلبن چید گل چینی گلی را

شنید از پی صدای بلبلی را

تو خوشبختی گلی چیدی و رفتی

ندانستی که آزردی دلی را

سخنها دارم از دست تو بر دل

ولیکن در حضورت بی زبانم

اگر تو سر رسیدی تن پرانی

که از پیشت برانی من بر آنم

که تا هستم خیالت می پرستم

اگر رفتم سلامت می رسانم

 

خدایا عاشقان را با غم عشق آشنا کن

ز غمهای دگر غیر از غم عشقت رها کن

تو خود گفتی که در قلب شکسته خانه داری

شکسته قلب من جانا به عهد خود وفا کن

خدایا بی پناهم ز تو جز تو نخواهم

اگر عشقت گناه است...

                                         (علی رضا افتخاری)

 

استاد حالا ما موندیم بسیاری نو پا و دانشجوی دیگه...

استاد با غم سفرتون چه کنیم؟

شما که راه رو از بی راه می شناختید به عرش رسیدید ما چه کنیم؟

 

این قاب عکس ساعد و آن عکس قیصر است

یا روح ناب شعر جهان  در دو پیکر است؟

باور نمی کنم که تو از دست رفته ای

چون مرگت ای عزیز فراتر ز باور است

تاب غمت گرفته مجال از توان ما

جنگ غم تو با دل ما نا برابر است

فرصت نداده است نفس تازه تر شود

این عادت همیشه ی چرخ ستمگر است...

                                                                  از صد کرور بنده یکی مثل قیصر است...

                                                                                                                  (ناصر فیض)

 

استاد یادتون میاد گفتید بعد از اسم اکبر لیلازاد بگید حاضر؟

ما اومدیم که بگیم استاد ما اگر چه رفتند سفر اما

                                                                      همیشه حاضر...

 

مرگ مرگ است

اگر همیشگی باشد...

 

مرا بی سر وسودا آفریدند

پریشونم پریشون آفریدند

پریشون خاطرون رفتند در خاک

مرا از خاک ایشون آفریدند

بیا ای دل از اینجا پر بگیریم

ره کاشانه ای دیگر بگیریم

بیا گم کرده ی دیرین خود را

سراغ از لاله ی پرپر بگیریم

                                     (سید حسام الدین سراج)

 

 

استاد سلام ما رو به حضرت عشق برسونید...

سفر سلامت...

 

حرفهای ما

حرفهای ما هنوز نا تمام مانده است

تانگاه می کنی وقت رفتن است

باز هم همان حکایت همیشگی

پیش از آنکه با خبر شوی

لحظه ی عزیمت تو ناگزیر می شود

آه ای دریغ و حسرت همیشگی

ناگهان چقدر زود دیر می شود

 

تجدید میثاق ما:

جمعه               ۶-۳۰/۴                 مسجدالجواد (میدان ۷تیر)                 (از طرف خانواده)

شنبه               ۵/۳-۲                   مسجد دانشگاه تهران                (از طرف اساتید و دانشجویان)

نظرات 1 + ارسال نظر
بوسه پنج‌شنبه 6 دی‌ماه سال 1386 ساعت 02:55 ق.ظ http://www.bose.blogsky.com

سلام
خواستم بگم خوش به حال استاد که این همه شاگرد های خوب داره.....

...
سلام

برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد