روز ۶

خدا رو شکر که امشب قسمت آخر ترانه ی مادری رو نشون می ده و ما از دستش راحت می شیم...توی هر خونه ای که باشیم چه مهمانی و چه مهمان داشته باشیم ساعت ۱۱ که می شه همه ساکت می شینن و این سریال رو نگاه می کنن تازه بعدش هم سریال های ماه رمضان شروع می شه...

من اگه ۱ ماه هم تنها باشم همیچ وقت تلویزیون و روشن نمی کنم...۱ برنامه ی به درد بخور تا حالا توش ندیدم...قبلا راز بقا نگاه می کردم که زمانش از دستم در رفته و اونم تماشا نمی کنم

اما تا وقت آزاد هست فیلم

توی فیلمهای جدیدی که دیدم تماشا کردن the other Boleyn girl رو توصیه می کنم....

خیلی وقته کم پیش میاد از این فیلمها بسازن...

a walk to remember هم یک فیلم عاشقانه ی معمولی بود...بدون هیچ نکته ای که نظر منو جلب کنه...از عشق های آنچنانی توی فیلمها خوشم نمیاد...

21 فیلم بدی نیست...صرفا جالبه...همین!

اهل دیدن فیلمهای ایرانی نیستم مگر خیلی سر و صدا کنن 2 تا فیلم همین جوری رو به سفارش یکی از دوستان دیدم:

دایره زنگی: بد نیست

مجنون لیلی: به معنای واقعی مزخرفه!...نبینید ها... اون 2 ساعت از عمر آدم رو تلف می کنه...

روز 6: گریه می کنم...دروغ گفتم! دلم می خواد گریه کنم...